Het is maandagavond, ik heb gesport en mag van mezelf daarna lekker op de bank hangen voor de tv. Rond 22.30uur zegt Mr. Handyman: "Kom, we gaan naar bed toe, het is al laat." (Ja, wij liggen eerder om 22.00uur op bed dan 23.00uur, WIJ <3 SLAPEN!) Ik sta op om achter hem aan naar boven te lopen, maar zie dan de glazen op tafel staan en her en der een papiertje/folder/boek/telefoon/tablet/noem maar op. Ik leg alle papieren op een nette stapel, zet de glazen in de vaatwasser en zet deze maar meteen aan, verstop de tablet zodat hij niet in het zicht ligt, zet de tv uit en strompel naar de badkamer. Daar zie ik een wasmand staan met de werkkleding van Mr. Handyman er in, bedenk me dat ik daar wel een wasmachine mee kan vullen, dus stop ze in de machine samen met nog wat handdoeken en zet hem aan. Waarom staan de flessen shampoo/douchegel/scheerschuim eigenlijk niet in het kastje, maar nog op de wastafel? Hup, in de kast! Teruglopend naar de woonkamer schiet me te binnen dat morgen gebruikte kleding opgehaald wordt voor een of ander goed doel en ik heb een paar weken geleden al een vuilniszak vol klaar gezet boven. Dat ga ik natuurlijk morgenochtend keihard vergeten, misschien kan ik die zak beter alvast klaarzetten beneden. Op de een of andere manier krijg ik een boost energie en heb eigenlijk zin om nog even te stofzuigen en mijn nagels te lakken en de ramen te zemen en de keukenkastjes uit te schrobben en de woonkamer een make-over te geven. Gekkenwerk! In plaats daarvan doe ik de lichten uit, loop naar boven naar de slaapkamer, waar Mr. Handyman al klaar is om te gaan slapen. ZZZzzzzzz...
Ik
weet hoop dat ik hier niet de enige in ben. Sommigen zeggen dat dit vrouw-eigen is. En het is volgens mij ook geen slecht iets. Maar wat ik hier zo stom aan vind, is dat ik dit soort invallen altijd op de meest onlogische en ongunstige tijden heb; als ik eigenlijk naar bed moet, 5 minuten voor ik naar mijn werk moet of over het algemeen iets anders moet doen. Terwijl mijn zaterdagen voor mij mijn huishoud-dagen zijn. Ik werk full-time, dus behalve het broodnodige 's avonds, doe ik zaterdag het huis van boven naar beneden, de boodschappen, de was, etc. Dan heb ik dus een hele dag de tijd om van alles te doen! Maar zin? Nee. De energie? Neuh. Motivatie? Nope, ver te zoeken! Had ik maar op zaterdagmorgen zo'n zelfde energieboost als een maandagavond om 22.40uur om de handen eens flink uit de mouwen te steken! Dat zou het leven zoveel makkelijk maken..
Hetzelfde geldt voor voor een aantal andere dingen:
Als ik op mijn werk ben, denk ik aan van alles wat ik thuis kan/moet doen.
Als ik thuis ben, denk ik aan wat ik op mijn werk nog allemaal moet doen.
Als ik met een opdracht bezig ben, is mijn inspiratie zo ver te zoeken dat ik liever ga staan afwassen.
Als ik 's avonds in bed lig, bedenk ik 101 goede ideeën.
Als ik op vakantie ben, baal ik dat ik mijn schilderspullen niet bij de hand heb.
Als ik thuis een vrij uurtje heb, ga ik niet staan schilderen.
Timing, mensen, timing! Soms zo niet handig! Maar wat ik me dan afvraag: Zou ik meer schilderijen maken, als ik mijn schilderspullen mee neem op vakantie? Zou ik briljante ontwerpen maken, als ik 's avonds uit bed spring en aan de slag ga? Zou ik mijn hele huis perfect oppoetsen als ik besluit toch thuis te blijven in plaats van weg te gaan?
Of zit het tussen de oren? Krijg je een energie boost, omdat je weet dat je er toch niets mee doet en dat die boost dus eigenlijk ook maar 5 minuten duurt? Krijg je zin om te schilderen, omdat je weet dat het toch niet kan op dat moment? Krijg je zin om een zak snoep weg te werken, omdat je weet dat je over 5 minuten bij de tandarts in de stoel moet liggen en het dus niet kan? Wil je iets, omdat het niet kan of mag? Wil je het onbereikbare?
Ik weet het ook niet... dus tot die tijd maak ik handig gebruik van die 10 minuten voor het slapengaan om nog even een paar dingetjes te doen en schop ik mezelf elke zaterdag onder mijn kont zodat ik toch wat gedaan krijg in huis en sleep ik mezelf naar de supermarkt... Iemand moet het doen! Uiteindelijk gaat het er om dat er wat gebeurt en maakt het eigenlijk niet zoveel uit hoe of wanneer dat gebeurt.
Zo was ik laatst hevig van plan om ramen te zemen, maar voordat ik het wist was ik (eindelijk!) mijn rekeningnummer aan het wijzigen bij verschillende instanties. Gelukkig hebben we pas 3 maanden een gezamelijke bankrekening, maar ik had me er nog niet toe gezet om mijn nieuwe rekeningnummer door te geven bij de zorgverzekering, telefoonmaatschappij, belastingdienst, etc. En nu ineens, is het toch gebeurt. Weliswaar geen perfecte timing, maar het resultaat is er en stiekem krijg ik daar toch ook wel een boost van om ook andere dingen op te pakken!
Herkenbaar??
Ciao, Miss_Sjentje